insan hiç tanışmadığı birini kaybedince nasıl bu kadar kahrolabilir? NAsıl kendini suçlar ve nasıl yaşamaya devam edemez?
Öyle bir yerdeyim; dış şartlar zorunlu kılsa da, hatta biraz daha zorlasa da, yaşıyorum. Oysa böyle yaşamak zor mesele.
Bir kere böyle yaşayacağım derken çevrendekileri de kurutuyorsun. Sonra, 21. yuzyıldan medet ummak da anlamsız, anatomik açıdan hala öyle ilkeliz ki. Hem vakit daraldıkça kıvranıyorsan ne anlamı var?
Kafası çorba gibi olunca insan anlatamıyor derdini.
16 Mayıs 2009 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder