KABUL

Bembeyazdın sen ve ben rengarenk.
En başında...

Olmaz diyenlere inat bir başka oluyorduk, karıştırıp bakınca.

Aşk, dengesi zor tutan bir tahterevalli,
Hep tepede asılı kalmanın işkenceye dönüştüğü.
Ucundaki kişilerin bambaşkalığından gayrı,
ceplerindekilerin ağırlığı bile apayrı.
Aşk çok uzun bir tahterevalli,
zamanında binip, hep inmek istediğin.

Herşeyi varken insanın, bu kadar mutsuz olması kolay değil. Biliyorum.
Sana inanıyordum be sevgili,
senin farkındaydım ben,
hep arkanda duruyordum.
Bunu bile göremiyorken sen,
Soluyordum.


Sen yanında akacak bir nehir beklerken,
ben ağzımı dayayacak musluk arıyordum.
Huzur lazımdı sana ve daha çok renk bana.
Kuruyordun.

Bataklıklara teslim olmuşken ben, sen tam elimi tutacağın anlarda,
zafer hayallerinde yitiyordun.
Ben zaten senin elini tutacağım anları hiç bilmiyordum.

Beni hiç sevmeyecek biriyle kocaman bir sayfa açtım,
dolayısıyla kapattığım bütün sayfalara kızıyordun.

Zaman akıyordu,
elimizde kürekler,
sanki sadece mezar kazmak için terliyordu yüreklerimiz.


"Birbirimizi anlamıyorduk ve daha beteri sen benim seni anlamaya çalışmama sinirlenirken, ben senin beni anlamayı denemeyişine çıldırıyordum"
acaiptir ama bu, bu ilişkiyi, bu satır da bu şiiri kökünden bozuyordu..


Bembeyazdın sen ve ben rengarenk,
Sen kuruyordun, ben soluyordum.

Tek başına ne sen ne ben renkli duvarlara baktığım sabah,
açıktı:
Ordaydı defalarca engel olduğum.
çünkü tepemizdeki giyotin misali ayrılığa artık,
ben de
göz yumuyordum.

tatmin olmamış kaç duygu sığar bir kalbe, unutulmamış kaç acı.
Bizimkilere sığıyordu.
Dayanamadığımızdan belki, izin veriyorduk:
Kırgınlıklar; önce uykumuzu, sonra hayatımızı, hatta ruhumuzu
kucaklamış, kaçıyordu.


Kabul,
Ne sen beyazsın artık, ne de ben renkli,
ikimizi karıştırıp bir duvara sürmenin imkanı yok şimdi.

Bileklerimizde kanayan yaralar,
Göğümüzden kaçan yıldızlar,
hayatımızı dağıtan rüzgarlar,
ortamızda duran dağlar,
tam gülümseyecekken yağan yağmurlar,
önümüze çıkan tüm çıkmaz sokaklar şahidim olsun.

Herkesin böyle tek bir şiiri olmalı diye düşünüyorum.
Bari bu o olsun,

son olsun.