Dün Beşiktaş Çarşı'nın acıklı bir basın açıklaması ile kendini fesh ettiğini bildirdiği gündü. Çocukluğuma dair bir efsanenin sona erdiği gün de denebilir.
Lost'un 4. sezon finalinin 2 bölüm olarak oynadığı gündü. Benim ilk kez torrent peşine düşüp de izlemek için çıldırmadığım gün de denebilir.
Dün temizlik günüydü. Günlerdir süren uykusuzluğuma, temizlik vasıtasıyla yenildiğim gündü de denebilir.
Beni hiç tanımadığı halde mucizevi şekilde hissedip anlamış birisinin uzak mesafelerden yaptığı yorumların kalbime temas etmesinin günüydü.
Başka endişeler içerisinde aradığım annemin pırıl pırıl sesi ile açtığı telefona verdiği Cevahir teyzemin; " vallahi buluşacağız diye dün gece heyecandan hiç uyumadım, 51 sene dile kolay değil 51 sene" dediği gündü. Tam 33 yıldır tanıdığım Cevahir Teyzemin, ilk kez ağladığını duyduğum gündü de denebilir.
Hayatı nasıl farklı algıladığımı ve nelerden vazgeçtiğimi farkettiğim gündü. Ümit kırıntılarıma sarılıp ayağa kalkmaya çalışırken yapılmış bir deklarasyonun, konturunun ve sürkonturunun günüydü de denebilir.
Dün, son fırsatların, son uyanışların, son dokunuşların günü değildi. O günü kaçırmışım.
"...dün sabaha karşı kendimle konuştum.
ben hep kendime çıkan bir yokuştum.
yokuşun başında bir düşman vardı
onu vurmaya gittim kendimle vuruştum. "
Özdemir Asaf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder