
Filmin muhteşem müziklerini, Amerika'nın uç-bucak manzaralarını, belli başlı çekimlerini, finali çarpıcı kılan fotoğraftaki gülüşü, sağlam oyunculuklarını ve diyaloglarının güzelliğini bir kenara bırakırsak, ana kahramanın 42 yi bulduğu an epey acıklıydı. Yola çıkmadan Özdemir Asaf okumuş olmasını diler, yönetmenin bu yolculuktaki her şey bir yana "insan egosunun, yaşam savaşına/arayışına engel olabileceğine" daha bir bastırmasını isterdim. Kahramanın yaşadıklarının etkisi kaçmasın diye, özellikle sert ima ve yorumlar yapmamış olabileceğini düşünüyorum.
Tavsiye ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder